مهم ترین بخش از پروسه ی کاشت حلزون در کودکان نابینا – ناشنوا، توانبخشی و آموزش هایی است که از طریق تربیت شنوایی انجام می شود.

این نکته که اولین اصل در کودکان نابینا –  ناشنوا تلاش برای برقراری ارتباط است ،و آموزش زبان و گفتار در درجه ی دوم اهمیت قرار می گیرد باید در تمام مراحل در نظر گرفته شود.

به نظر نمی رسد کودکان  ناشنوای دچار اوتیسم کاندید مناسبی برای کاشت حلزون باشند.

Donalson و همکارانش طی مطالعات خود گزارش کردند کودکان اوتیستیک با دریافت کاشت حلزون به قیمت سمعک درک گفتار در مجموعه ی باز نمی رسند اما ،والدین آنها اظهار می کنند که با دریافت پروتز میزان تماس چشمی فرزندشان ،آگاهی نسبت به محیط اطراف ، واکنش به صدای موسیقی ،صداسازی ،استفاده از زبان اشاره و پاسخ دهی به بعضی از دستورات نسبت به زمان قبل از کاشت حلزون افزایش پیدا کرده است.

به این ترتیب میزان بهره مندی کودکان اوتیستیک از کاشت حلزون بسیار کم است ولی اگر با وضعیت قبل از کاشت مقایسه شود پیشرفت زیادی در آنها مشاهده می گردد.

یکی دیگر از اختلالات بیش فعالی یا ADHD است.در واقع در مورد کودکان ADHD می توان اینگونه بیان کرد که کسب زبان و گفتار ،توجه ،سازماندهی به شکل طبیعی خود اتفاق نمی افتد.بنابر این در برقراری ارتباط هم مشکل پیدا می کنند.

تعیین کاندیداتوری کاشت حلزون در کودکان ADHD چالش بزرگی برای تیم توانبخشی محسوب می شود زیرا حتی با دریافت پروتز هم به دلیل نقص توجهی که دارند، نمی توانند فعالیت های تمرکزی انجام دهند، فرایند توانبخشی آنها هم بسیار کند پیش می رود و در نهایت هم به پیشرفت زیادی نمی رسند.

تعیین کاندیداتوری برای کودکان چند معلولیتی نیازمند ارزیابی های بیشتر و مشاوره های قوی تر توسط یک تیمی است که در این زمینه تجربه ی زیادی دارند.

تیم کاشت حلزون باید در مورد نتایج ،انتظارات واقع بینانه و اهداف مورد نظر اطلاعاتی را به والدین ارائه بدهد. با اهمیت ترین مسئله ای که باید مورد توجه قرار بگیرد میزان سودمندی و تاثیر کاشت حلزون بر کیفیت زندگی افراد است .این بهره مندی شامل افزایش استقلال ،اعتماد به نفس ، پیشرفت مهارت های زبان دریافتی ، لب خوانی  و برقراری ارتباط با اطرافیان از طریق gesture ها و تا حدودی گفتار می باشد